بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

به نام خداوند بخشنده بخشايشگر

إِنَّ الَّذِينَ سَبَقَتْ لَهُمْ مِنَّا الْحُسْنيٰ أُولئِكَ عَنْها مُبْعَدُونَ

(اما) كسانى كه از قبل، وعده نيك از سوى ما به آنها داده شده [مؤمنان صالح‌] از آن دور نگاهداشته مى‌شوند.

لا يَسْمَعُونَ حَسِيسَها وَ هُمْ فِي مَا اشْتَهَتْ أَنْفُسُهُمْ خالِدُونَ

آنها صداى آتش دوزخ را نمى‌شوند؛ و در آنچه دلشان بخواهد، جاودانه متنعم هستند.

لا يَحْزُنُهُمُ الْفَزَعُ الْأَكْبَرُ وَ تَتَلَقَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ هٰذا يَوْمُكُمُ الَّذِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ

وحشت بزرگ، آنها را اندوهگين نمى‌كند؛ و فرشتگان به استقبالشان مى‌آيند، (و مى‌گويند:) اين همان روزى است كه به شما وعده داده مى‌شد!

يَوْمَ نَطْوِي السَّماءَ كَطَيِّ السِّجِلِّ لِلْكُتُبِ كَما بَدَأْنا أَوَّلَ خَلْقٍ نُعِيدُهُ وَعْداً عَلَيْنا إِنَّا كُنَّا فاعِلِينَ

در آن روز كه آسمان را چون طومارى در هم مى‌پيچيم، (سپس) همان گونه كه آفرينش را آغاز كرديم، آن را بازمى‌گردانيم؛ اين وعده‌اى است بر ما، و قطعا آن را انجام خواهيم داد.

وَ لَقَدْ كَتَبْنا فِي الزَّبُورِ مِنْ بَعْدِ الذِّكْرِ أَنَّ الْأَرْضَ يَرِثُها عِبادِيَ الصَّالِحُونَ

در «زبور» بعد از ذكر (تورات) نوشتيم: «بندگان شايسته‌ام وارث (حكومت) زمين خواهند شد!»

إِنَّ فِي هٰذا لَبَلاغاً لِقَوْمٍ عابِدِينَ

در اين، ابلاغ روشنى است براى جمعيت عبادت‌كنندگان!

وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلَّا رَحْمَةً لِلْعالَمِينَ

ما تو را جز براى رحمت جهانيان نفرستاديم.

قُلْ إِنَّما يُوحيٰ إِلَيَّ أَنَّما إِلهُكُمْ إِلهٌ واحِدٌ فَهَلْ أَنْتُمْ مُسْلِمُونَ

بگو: «تنها چيزى كه به من وحى مى‌شود اين است كه معبود شما خداى يگانه است؛ آيا (با اين حال) تسليم (حق) مى‌شويد؟ (و بتها را كنار مى‌گذاريد؟)»

فَإِنْ تَوَلَّوْا فَقُلْ آذَنْتُكُمْ عَليٰ سَواءٍ وَ إِنْ أَدْرِي أَ قَرِيبٌ أَمْ بَعِيدٌ ما تُوعَدُونَ

اگر باز (روى گردان شوند، بگو: «من به همه شما يكسان اعلام خطر مى‌كنم؛ و نمى‌دانم آيا وعده (عذاب خدا) كه به شما داده مى‌شود نزديك است يا دور!

إِنَّهُ يَعْلَمُ الْجَهْرَ مِنَ الْقَوْلِ وَ يَعْلَمُ ما تَكْتُمُونَ

او سخنان آشكار را مى‌داند، و آنچه را كتمان مى‌كنيد (نيز) مى‌داند (و چيزى بر او پوشيده نيست)!

وَ إِنْ أَدْرِي لَعَلَّهُ فِتْنَةٌ لَكُمْ وَ مَتاعٌ إِليٰ حِينٍ

و من نمى‌دانم شايد اين آزمايشى براى شماست؛ و مايه بهره‌گيرى تا مدتى (معين)!

قالَ رَبِّ احْكُمْ بِالْحَقِّ وَ رَبُّنَا الرَّحْمٰنُ الْمُسْتَعانُ عَليٰ ما تَصِفُونَ

(و پيامبر) گفت: «پروردگارا! بحق داورى فرما (و اين طغيانگران را كيفر ده)! و پروردگار ما (خداوند) رحمان است كه در برابر نسبتهاى نارواى شما، از او استمداد مى‌طلبم!»

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمٰنِ الرَّحِيمِ وَ الْفَجْرِ

به نام خداوند بخشنده مهربان‌؛ به سپيده دم سوگند،

وَ لَيالٍ عَشْرٍ

و به شبهاى دهگانه،

وَ الشَّفْعِ وَ الْوَتْرِ

و به زوج و فرد،

وَ اللَّيْلِ إِذا يَسْرِ

و به شب، هنگامى كه (به سوى روشنايى روز) حركت مى‌كند سوگند (كه پروردگارت در كمين ظالمان است)!

هَلْ فِي ذٰلِكَ قَسَمٌ لِذِي حِجْرٍ

آيا در آنچه گفته شد، سوگند مهمى براى صاحبان خرد نيست؟!

أَ لَمْ تَرَ كَيْفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعادٍ

آيا نديدى پروردگارت با قوم «عاد» چه كرد؟!

إِرَمَ ذاتِ الْعِمادِ

و با آن شهر «ارم» با عظمت،

الَّتِي لَمْ يُخْلَقْ مِثْلُها فِي الْبِلادِ

همان شهرى كه مانندش در شهرها آفريده نشده بود!

وَ ثَمُودَ الَّذِينَ جابُوا الصَّخْرَ بِالْوادِ

و قوم «ثمود» كه صخره‌هاى عظيم را از (كنار) دره مى‌بريدند (و از آن خانه و كاخ مى‌ساختند)!

وَ فِرْعَوْنَ ذِي الْأَوْتادِ

و فرعونى كه قدرتمند و شكنجه‌گر بود،

الَّذِينَ طَغَوْا فِي الْبِلادِ

همان اقوامى كه در شهرها طغيان كردند،

فَأَكْثَرُوا فِيهَا الْفَسادَ

و فساد فراوان در آنها به بار آوردند؛

فَصَبَّ عَلَيْهِمْ رَبُّكَ سَوْطَ عَذابٍ

به همين سبب خداوند تازيانه عذاب را بر آنان فرو ريخت!

إِنَّ رَبَّكَ لَبِالْمِرْصادِ

به يقين پروردگار تو در كمينگاه (ستمگران) است!

فَأَمَّا الْإِنْسانُ إِذا مَا ابْتَلاهُ رَبُّهُ فَأَكْرَمَهُ وَ نَعَّمَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَكْرَمَنِ

اما انسان هنگامى كه پروردگارش او را براى آزمايش، اكرام مى‌كند و نعمت مى‌بخشد (مغرور مى‌شود و) مى‌گويد: «پروردگارم مرا گرامى داشته است!»

وَ أَمَّا إِذا مَا ابْتَلاهُ فَقَدَرَ عَلَيْهِ رِزْقَهُ فَيَقُولُ رَبِّي أَهانَنِ

و اما هنگامى كه براى امتحان، روزيش را بر او تنگ مى‌گيرد (مأيوس مى‌شود و) مى‌گويد: «پروردگارم مرا خوار كرده است!»

كَلاَّ بَلْ لا تُكْرِمُونَ الْيَتِيمَ

چنان نيست كه شما مى‌پنداريد؛ شما يتيمان را گرامى نمى‌داريد،

وَ لا تَحَاضُّونَ عَليٰ طَعامِ الْمِسْكِينِ

و يكديگر را بر اطعام مستمندان تشويق نمى‌كنيد،

وَ تَأْكُلُونَ التُّراثَ أَكْلاً لَمًّا

و ميراث را (از راه مشروع و نامشروع) جمع كرده مى‌خوريد،

وَ تُحِبُّونَ الْمالَ حُبًّا جَمًّا

و مال و ثروت را بسيار دوست داريد (و بخاطر آن گناهان زيادى مرتكب مى‌شويد)!

كَلاَّ إِذا دُكَّتِ الْأَرْضُ دَكًّا دَكًّا

چنان نيست كه آنها مى‌پندارند! در آن هنگام كه زمين سخت در هم كوبيده شود،

وَ جاءَ رَبُّكَ وَ الْمَلَكُ صَفًّا صَفًّا

و فرمان پروردگارت فرا رسد و فرشتگان صف در صف حاضر شوند،

وَ جِيءَ يَوْمَئِذٍ بِجَهَنَّمَ يَوْمَئِذٍ يَتَذَكَّرُ الْإِنْسانُ وَ أَنَّي لَهُ الذِّكْريٰ

و در آن روز جهنم را حاضر مى‌كنند؛ (آرى) در آن روز انسان متذكر مى‌شود؛ اما اين تذكر چه سودى براى او دارد؟!

يَقُولُ يا لَيْتَنِي قَدَّمْتُ لِحَياتِي

مى‌گويد: «اى كاش براى (اين) زندگيم چيزى از پيش فرستاده بودم!»

فَيَوْمَئِذٍ لا يُعَذِّبُ عَذابَهُ أَحَدٌ

در آن روز هيچ كس همانند او [خدا] عذاب نمى‌كند،

وَ لا يُوثِقُ وَثاقَهُ أَحَدٌ

و هيچ كس همچون او كسى را به بند نمى‌كشد!

يا أَيَّتُهَا النَّفْسُ الْمُطْمَئِنَّةُ

تو اى روح آرام‌يافته!

ارْجِعِي إِليٰ رَبِّكِ راضِيَةً مَرْضِيَّةً

به سوى پروردگارت بازگرد در حالى كه هم تو از او خشنودى و هم او از تو خشنود است،

فَادْخُلِي فِي عِبادِي

پس در سلك بندگانم درآى،

وَ ادْخُلِي جَنَّتِي

و در بهشتم وارد شو!